شعر فارسی -- قرن 14

انسان شدنی است، همه چیز شدنی است. همه چیز از بودن به شدن می رود. همه چیز در خود، در بودن خود، آن چه را باید باشد می پرورد. عامل شدن دو چیز است: دورنی و بیرونی. عوامل بیرونی به اعتبار عوامل درونی اثر می گذارد همین طور انسان با سایر موجودات تفاوت دارد؛ فهم دارد و اراده، هر چه فهمش بیشتر باشد عوامل درونی و عوامل بیرونی را بهتر می شناسد.

همه چیز در حال ”حرکت“ است؛

حرکت ذات هستی است.

چیزها به وجود می آیند،

اثر می پذیرند،

اثر می گذارند،

ترکیب می شوند،

تجزیه می شوند

از ”بودن“

به ”شدن“ سیر می کنند،

شدن بودن می شود و هر بودنی راه شدن می رود

و ما، در این کوچک کتاب،

با نگاهی به ”بودن“

آن چه را باید بشود،

و می تواند بشود،

می ستاییم؛

آن را که باید باشد

می گوییم ”هست“.

19/21/10/91